ในบรรดาหลักเกณฑ์หรือแนวทางสากลเกี่ยวกับจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ในปัจจุบัน นอกจากปฏิญญาเฮลซิงกิแล้ว แนวทางสากลที่ได้รับการอ้างอิงมากที่สุดคือ แนวทางจริยธรรมสากลสำหรับการวิจัยในมนุษย์ (International Ethical Guidelines on Biomedical Research Involving Human Subjects) ของสภาองค์การสากลด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์ (THe Council for International Organizations of Medical Sciences) หรือเรียกย่อ ๆ ว่า CIOMS Guidelines แนวทางดังดล่าวนี้มีหลักการสำคัญเพิ่มเติมจากปฏิญญาเฮลซิงกิ ซึ่งมุ่งเน้นการคุ้มครองสิทธิ ความปลอดภัย และสุขภาวะของอาสาสมัครแต่ละคนเป็นหลัก - ให้ต้องพิจารณาประเด็นสำคัญอีก liquid viagra [1] 2 ประเด็น - ได้แก่ 1) ให้พิจารณามิติด้านชุมชนด้วย และ 2) ให้มีการพิจารณามิให้มีการเอารัดเอาเปรียบในกรณีการศึกษาวิจัยที่ได้รับทุนจากประเทศที่ร่ำรวย ไปทำวิจัยในประเทศที่ยากจน

โดยที่การวิจัยในมนุษย์ เกี่ยวข้องกับคนจำนวนมากที่มิใช่นักวิชาการ เช่น กรรมการจริยธรรมที่มิใช่ผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคืออาสาสมัคร ซึ่งส่วนมากมีการศึกษาไม่สูง เพื่อให้ผู้เกี่ยวข้องเหล่านี้สามารถศึกษาแนวทางจริยธรรมนี้ได้ง่ายขึ้น สถาบันพัฒนาการคุ้มครองการวิจัยในมนุษย์ จึงได้แปลแนวทางฉบับนี้เพื่อเผยแพร่ ด้วยความเชื่อว่าทุกฝ่ายจะมีส่วนร่วมในการคุ้มครองอาสาสมัครวิจัย ได้ดีขึ้นเป็นการส่งเสริมให้การศึกษาวิจัยในคนในประเทศไทยถูกหลักจริยธรรมยิ่งขึ้น

สถาบันฯ ยินดีน้อมรับคำติชม เพื่อปรับปรุงแก้ไขคำแปลแนวทางฉบับนี้ให้ถูกต้องและอ่านง่ายยิ่ง ๆ ขึ้นต่อไป